STAPELTJES
Ik hang met m’n nichtje aan de telefoon. We kletsen
honderd uit over van alles en nog wat. En dan stelt ze dé vraag: ‘Hé Irma, heb
jij ook zo veel van die
stapeltjes? ’Uh, wat bedoel je precies?'
‘Nou, het valt mij op dat ik altijd stapeltjes op
tafel heb liggen,
papieren, tijdschriften, rommeltjes. Dat eigenlijk. En ik heb
eens rondgekeken in de familie, mijn moeder heeft het ook en tante S. en tante
E. ook. En jouw moeder heeft ook altijd stapeltjes liggen. Hoe zit dat bij jou? En zit ’t nou bij ons in de familie?’ We kletsen nog wat
door over het verschijnsel stapeltjes en hangen op.
Na het gesprek kijk ik eens goed mijn kamer rond en ik
constateer dat ik ook bij de familie hoor. Want ik zie stapeltjes op tafel,
naast de bank, op de bar in de keuken. En ook op de bovenetage weet ik ze zo te
vinden. Ik besluit de stapeltjes op mijn tafel door te nemen:
- Wat achterstallige administratie
- Post die
ik wil beantwoorden
- Verlopen kortingsbonnen, spaarkaarten voor
allerlei zegeltjes. Ah, die kunnen meteen weg!
- Tijdschriften met interessante artikelen en
interviews. Mmm, ga ik die nog lezen? Ik denk het niet. Hup in de papierbak
- Creatieve projecten, met kraaltjes, knopen,
lintjes. Ga ik daar ooit mee aan de slag? Nee, niet nu. Dus meteen opbergen en weg doen
- Uitgescheurde recepten die ik achteraf gezien toch
niet ga maken, meteen in de papierbak
Zijn mijn stapeltjes een probleem?
Mwah, dat
valt wel mee. Ik ben wel content met m’n stapeltjes, ik weet wat er in zit.
Maar ik verleg ze wel regelmatig, van de tafel naar een stoel, de bank en weer
terug. Waar ze dan ook weer semipermanent blijven liggen. En ik moet er voor waken dat de stapeltjes geen bergjes
en dan bergen worden. En zo geschiedde, de stapeltjes bleven.
Tot ik tijdens mijn opleiding tot professional organizer
de verlossende woorden hoorde: ‘De meeste dingen die in die stapeltjes zitten
zijn uitgestelde beslissingen. Zolang je daar
geen beslissing over neemt en
daar
geen actie aan verbindt blijven ze hardnekkig aanwezig.'
Uitgestelde beslissingen
Aha, zo zit het dus! Zodra ik thuis ben ga ik aan de slag
met mijn uitgestelde beslissingen, ik scheid, schift,
berg op in laden, kasten
en mappen. Een uurtje later zit ik op de fiets met een tas vol oud papier. De meeste stapeltjes zijn
weg of geslonken.
Heb ik nu nog last van stapeltjes? Nee, zeker niet,
sommige zijn helemaal verdwenen en de overgebleven stapeltjes koester ik als
‘
familietraditie’. Maar geregeld flink
terug snoeien, opbergen en weggooien is ondertussen een deel van mijn
opruimroutine geworden. Daardoor is mijn huis minder rommelig en leefbaar.
Kortom ik heb mijn stapeltjes op orde!
Hoe zit het met jou stapeltjes?
Meer lezen over mindset & aanpakken doe je hier.
Wil je zelf aan de slag met opruimen? Abonneer je op de
blog van Mijn Huis Op Orde die 10x per jaar uitkomt.
Ik ben benieuwd: herken jij de 'stapeltjes'? En heb je er last van of vind je het prima zo? Laat het me weten in je reactie op dit blog.