STAPELTJES

Ik hang met m’n nichtje aan de telefoon. We kletsen honderd uit over van alles en nog wat. En dan stelt ze dé vraag: ‘Hé Irma, heb jij ook zo veel van die  stapeltjes? ’Uh, wat bedoel je precies?'

‘Nou, het valt mij op dat ik altijd stapeltjes op tafel heb liggen, papieren, tijdschriften, rommeltjes. Dat eigenlijk. En ik heb eens rondgekeken in de familie, mijn moeder heeft het ook en tante S. en tante E. ook. En jouw moeder heeft ook altijd stapeltjes liggen. Hoe zit dat bij jou? En zit ’t nou bij ons in de familie?’ We kletsen nog wat door over het verschijnsel stapeltjes en hangen op. 

Na het gesprek kijk ik eens goed mijn kamer rond en ik constateer dat ik ook bij de familie hoor. Want ik zie stapeltjes op tafel, naast de bank, op de bar in de keuken. En ook op de bovenetage weet ik ze zo te vinden. Ik besluit de stapeltjes op mijn tafel door te nemen:

• Wat achterstallige administratie
• Post die ik wil beantwoorden
• Verlopen kortingsbonnen, spaarkaarten voor allerlei zegeltjes. Ah, die kunnen meteen weg!
• Tijdschriften met interessante artikelen en interviews. Mmm, ga ik die nog lezen? Ik denk het niet. Hup in de papierbak
• Creatieve projecten, met kraaltjes, knopen, lintjes. Ga ik daar ooit mee aan de slag? Nee, niet nu. Dus meteen opbergen en weg doen
• Uitgescheurde recepten die ik achteraf gezien toch niet ga maken, meteen in de papierbak

Zijn mijn stapeltjes een probleem?

Mwah, dat valt wel mee. Ik ben wel content met m’n stapeltjes, ik weet wat er in zit. Maar ik verleg ze wel regelmatig, van de tafel naar een stoel, de bank en weer terug. Waar ze dan ook weer semipermanent blijven liggen. En ik moet er voor waken dat de stapeltjes geen bergjes en dan bergen worden. En zo geschiedde, de stapeltjes bleven.

Tot ik tijdens mijn opleiding tot professional organizer de verlossende woorden hoorde: ‘De meeste dingen die in die stapeltjes zitten zijn uitgestelde beslissingen. Zolang je daar geen beslissing over neemt en daar geen actie aan verbindt blijven ze hardnekkig aanwezig.'

Uitgestelde beslissingen

Aha, zo zit het dus! Zodra ik thuis ben ga ik aan de slag met mijn uitgestelde beslissingen, ik scheid, schift, berg op in laden, kasten en mappen. Een uurtje later zit ik op de fiets met een tas vol oud papier. De meeste stapeltjes zijn weg of geslonken. 

Heb ik nu nog last van stapeltjes? Nee, zeker niet, sommige zijn helemaal verdwenen en de overgebleven stapeltjes koester ik als ‘ familietraditie’. Maar geregeld flink terug snoeien, opbergen en weggooien is ondertussen een deel van mijn opruimroutine geworden. Daardoor is mijn huis minder rommelig en leefbaar. Kortom ik heb mijn stapeltjes op orde!

Hoe zit het met jou stapeltjes?

Meer lezen over mindset & aanpakken doe je hier.

Wil je zelf aan de slag met opruimen? Abonneer je op de blog van Mijn Huis Op Orde die 10x per jaar uitkomt.

Ik ben benieuwd: herken jij de 'stapeltjes'? En heb je er last van of vind je het prima zo? Laat het me weten in je reactie op dit blog.